به گزارش مشرق یک کاربر در رشته توئیتی نوشت: سرنوشت بلندپروازی‌های اشرف غنی؛ صاحب تئوری «نفت در برابر آب» چگونه به زانو درآمد؟

در دهه پنجاه قراردادی بین ایران و افغانستان درباره هیرمند در کابل منعقد شد که براساس آن قرار بود، ۲۶ مترمکعب آب یعنی 850 میلیون متر مکعب در ثانیه حق‌آبه ایران باشد و افغان‌ها هم آن را پذیرفتند.

اواخر دهه 70 به دلیل جنگ‌های داخلی و خارجی در افغانستان و همچنین ساخت بندهای آب روی رودخانه، افغانستان از انجام کامل این قرارداد سرباز زد و دریاچه هامون خشک شد. اخیراً اشرف غنی گفته کشورش دیگر آب رایگان به کسی نمی‌دهد و ایران از این پس باید برای دریافت آب، به افغانستان نفت بدهد.

غنی با پیوند زدن کل مسائل بین دو کشور به آب‌های پشت این سد، درصدد نمایش موقعیت بالادستی افغانستان در برابر ایران و بهره‌برداری حداکثری از این موضوع بود. اما طرح موضوع حق‌آبه تنها کارکرد داخلی برای غنی داشت و براساس معاهدات قبلی، افغانستان ملزم به رعایت حق ایران بوده وخواهد بود.

پیش‌ از این افغانستان حاضر شده بود به ازای دسترسی افغانستان به بندرعباس و چابهار، آب بیشتری به ایران بدهد غنی باید توجه می‌کرد که موضوع دسترسی افغانستان به آب‌های آزاد، شاهرگ حیاتی این کشور است و ضرر سنگین این کشمکش بیشتر متوجه افغانستان خواهد بود.

حالا که اشرف غنی، ناتوان‌تر از همیشه به آمریکا رفته و در آنجا حتی برای استقبال از او یک خودرو هم فرستاده نشد، دست از پا درازتر به منطقه بازگشت. او خود را دربرابر توافق آمریکا و طالبان ناتوان‌تر از همیشه دیده، اما روی بازگشت به سمت ایران را بخاطر اظهارات گذشته خود ندارد.

غنی فهمید که ساختار قدرت بالادستی ماحصل قدرت‌های، اقتصادی، نظامی، دیپلماسی و... است و دشمنی با ایران و کشورهای منطقه باعث شد تا او در هیچ‌یک از کشورهای همسایه نه تنها جایگاهی نداشته، بلکه کسی برای او ارزش قائل نشود و این اوج بیچارگی اشرف غنی و همراهان وی را نشان می‌دهد.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.